Το μεγάλο οδοιπορικό του "Koropi Press" στο Άγιον Όρος. Καρυές, Καλύβη Αγίου Παϊσίου, Μονή Ιβήρων σε 54 φωτογραφίες.

Όπως υποσχεθήκαμε από χθες σε όλους τους αναγνώστες μας, σήμερα Κυριακή 24/12/2017
Παραμονή Χριστουγέννων το Koropi Press σας παρουσιάζει με ένα μεγάλο αφιέρωμα το οδοιπορικό που κάναμε στο "περιβόλι της Παναγίας", στο Άγιον Όρος μέσα από 54 φωτογραφίες. Είδαμε πολλά. Ο καιρός χειμωνιάτικος, δεν σταμάτησε στιγμή να βρέχει από την ώρα που ξεκινήσαμε από το Κορωπί.
Παρασκευή 17 Νοέμβρίου 2017 το πρωί στις 8 φτάσαμε στην Ουρανούπολη και σε λίγο είχαμε στα χέρια μας τα διαμονητήρια για την είσοδό μας στο Άγιον Όρος. Πήραμε το καράβι από το γραφικό λιμάνι της Ουρανούπολης και σε μία ώρα περίπου φτάσαμε στη Δάφνη, το λιμάνι του Αγίου Όρους. Δεν ξέραμε πολλά, θέλαμε να βρούμε μέσο να πάμε στην πρωτεύουσα του Αγίου Όρους στις Καρυές. Ασταμάτητο ψιλόβροχο. Μπήκαμε σε ένα μίνι bus και ξεκινήσαμε για Καρυές όπου παρά τον όχι και τόσο καλό δρόμο αλλά φαινόταν ότι τον συντηρούσαν, σε μισή ώρα είμασταν εκεί. Περάσαμε μοναδικά τοπία και πολύ ομίχλη και ακόμα δεν είχαμε δει τίποτα. Στις Καρυές είχε τον περισσότερο κόσμο. Καφενεία, γραφείο προσκυνητών, μαγαζιά διαφόρων ειδών. Το λεωφορείο για Μονή Ιβήρων πέρναγε στη 1 το μεσημέρι και ήταν ακόμα 10:30. Περπατήσαμε μέσα στο ψιλόβροχο μεν αλλά ασταμάτητο, φτάσαμε έξω από το Πρωτάτο του Αγίου Όρους όπου μέσα στην εκκλησία βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Άξιον Εστί. Δυστυχώς, η πόρτα ήταν κλειστή και δεν θα βρισκόμασταν στις Καρυές την ώρα που ανοίγει βάση τυπικού.
Ρωτήσαμε στο γραφείο προσκυνητών πως θα καταφέρουμε να πάμε στη Μονή Ιβήρων και οι λύσεις ήταν ή με μίνι bus να μοιραστούμε κόστος 45 ευρώ, ή λεωφορείο στη 1 με αναμονή στη βροχή και στο κρύο ή με τα πόδια πεζοπορία περίπου 1 ώρα για να φτάσουμε, μας είπαν.
Τι είναι 1 ώρα είπαμε και αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια. Γενικά αν βρεθεί κάποιος εκεί χειμώνα με βροχή ας περιμένει το λεωφορείο εκτός αν θέλει να ζήσει μοναδική εμπειρία που ακολουθεί παρακάτω.
Αφού ρωτήσαμε πως ξεκινάμε και μας έδωσαν οδηγίες για καλή μας τύχη, μας βοήθησε η Παναγία, βρίσκεται ένα σκυλάκι (το οποίο θα δέιτε και σε φωτογραφία παρακάτω) όπου μπαίνει μπροστά μας κουνώντας μας την ουρά του ώστε να μας δείξει τον δρόμο και ενώ στην αρχή δεν δώσαμε σημασία και πήγαμε σε λάθος μονοπάτι και βρεθήκαμε σε αδιέξοδο, ήρθε το σκυλί αυτό και κουνώντας μας την ουρά μας έδωσε να καταλάβουμε ότι τελικά ήθελε να μας βοηθήσει. Το σκυλί ήταν το πρώτο πράγμα που εξέπληξε ευχάριστα. Αφού λοιπόν πήραμε το σωστό μονοπάτι, μπροστά ο σκύλος, πίσω εμείς, περάσαμε παράλληλα στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου. Συνεχίσαμε σε ένα μονοπάτι με φύλλα και λάσπη από τη βροχή και βρεθήκαμε μετά σε έναν μεγαλύτερο τσιμεντόδρομο. Κάποια στιγμή βλέπουμε την πινακίδα που θα δείτε παρακάτω να λέει "προς Παναγούδα, Άγιο Παϊσιο" και λέμε αφού ήρθαμε στο Άγιον Όρος και έχουμε την ευκαιρία να δούμε με τα μάτια μας και να προσκυνήσουμε εκεί μου ασκήτεψε ο σύγχρονος Άγιος Παϊσιος μην την αφήσουμε και έτσι κάναμε παράκαμψη στον δρόμο μας και ξαναμπήκαμε σε μονοπάτι με φύλλα και λάσπη. Μέχρι να φτάσουμε βλέπαμε γύρω μας μεγάλες και μικρές σκήτες ώσπου μετά από λίγο φτάσαμε στο κελάκι του Γέροντα Γαβριήλ που τόσα είχαμε ακούσει. Μπήκαμε μέσα όμως εκείνη την ώρα ο γέροντας ξεκουραζόταν δεν καταφέραμε να τον δούμε και να πάρουμε την ευχή του. Συνεχίσαμε με προορισμό την Παναγούδα αρχικά και τελικό προορισμό την Μονή Ιβήρων. Περπατήσαμε περίπου μισή ώρα. Το μονοπάτι σκεπασμένο με πορτοκαλί φύλλα των δέντρων. Περάσαμε ρυάκια, ξύλινες γέφυρες και μετά από λίγο μπροστά μας. Αυτό που διαβάζαμε και βλέπαμε στα βιβλία. Η Παναγούδα. Το καλυβι που ασκήτεψε ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος. Για καλή μας τύχη, περίμεναν απ' έξω μία ομάδα προσκυνητών περίπου 5 στον αριθμό. Περίμεναν να τους ανοίξει ένας μοναχός που βρισκόταν εκεί για να μπουν στη καλύβη του Αγίου. Μόλις μας είδαν ειδοποίησαν τον γέροντα που βρίσκοταν εκεί ότι έρχονται και άλλοι και έτσι μπήκαμε όλοι μαζί μέσα. Η σκήτη του Αγίου και εξωτερικά και εσωτερικά ίδια όπως ήταν όταν ζούσε ασκητής εκεί ο Άγιος Παϊσιος. Τα κούτσουρα που είχε απ' έξω ο Άγιος όταν τον επισκεπτόταν προσκυνητές και του μιλόυσαν ήταν εκεί. Το εκκλησάκι του μέσα απείραχτο. Ακόμα και το στασίδι του που προσευχόταν συνεχώς ήταν εκεί. Και δίπλα στο στασίδι του εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων όπως τους είχε δει μπροστά του και τους περιέγραψε σε αγιογράφους για να αποτυπώσουν την εικόνα όπως ακριβώς τους είδε ο Άγιος Παϊσιος. Να σημειώσουμε εδώ ότι την εικόνα του Αγίου Βλασίου όπου είχε εμφανιστεί στον Άγιο Παϊσιο, την αγιογράφησε έπειτα από περιγραφή του Αγίου, μοναχή της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Κορωπίου. Ο γέροντας που μας έκανε την ξενάγηση, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, μας είπε αναφορές από διάφορα περιστατικά που έχει βοηθήσει ο Άγιος Παίσιος κόσμο και μετά τη κοίμησή του. Ότι πολλοί άνθρωποι που ένιωσαν και δέχτηκαν τη βοήθεια του Αγίου Παϊσιου πηγαίνουν στο Άγιον Όρος, στη καλύβη του και μεταφέρουν τις περιγραφές στους γέροντες.
Εδώ να πούμε κάτι μου μας έκανε τρομερή εντύπωση. Εκεί στη καλύβη του Αγίου Παϊσιου όπως προαναφέραμε ήταν άλλοι 5 άνθρωποι από άλλες περιοχές εκτός Κορωπίου. Μόλις λοιπόν αναφέραμε ότι είμαστε από το Κορωπί, με έκπληξη ένας εξ αυτών είπε ότι λόγω ότι ένας από του 5 εργάζεται σε μεγάλη εταιρεία στο Κορωπί, δώσανε σημείο συνάντησης το Κορωπί και οι 5 για να ξεκινήσουν για το Άγιον Όρος.
Στη συνέχεια και με τις οδηγίες του γέροντα ξεκινήσαμε πάλι με προορισμό αυτή τη φορά την Ιερά Μονή Ιβήρων. Είχαμε περπατήσει ήδη 1 ώρα μέχρι την Παναγούδα και τότε ο γέροντας μας λέει ότι είναι άλλη μία ώρα για την Ιβήρων. Αρχίσαμε και πάλι λοιπόν όμως μετά από λίγο χάσαμε το δρόμο μας και βρεθήκαμε να περνάμε ποτάμι μικρό από την μία μεριά στην άλλη με αλυσίδα ο ένας πιασμένος από τον άλλον που κατέληγε σε αδιέξοδο. Γυρίσαμε πίσω και τελικά τότε βρεθήκαμε στο σωστό δρόμο. Έπειτα από 1,5 ώρα περπατήματος σε καλντερίμι με πέτρες λάσπη και φύλλα καταφέραμε να δούμε για πρώτη φορά από μακριά την Ιερά Μονή Ιβήρων έχοντας ένα αίσθημα ικανοποίησης. Για 1,5 ώρα μέσα στο ψιλόβροχο δεν βλέπαμε ίχνος, όχι απλά Μονής αλλά ούτε και θάλασσας.
Να κάνουμε μία μικρή παρένθεση. Μισή ώρα πριν φτάσουμε στην Ιβήρων στο μονοπάτι δεξιά μας ήταν ένα παλιό ασκητήριο και εκκλησία που ονομάζουν το "Φλουρί" και εκεί λέγεται ότι εμφανίστηκε η Παναγία σε ζητιάνο και του έδωσε ένα ψωμί.
Φτάσαμε λοιπόν στην Ιερά Μονή Ιβήρων, φάγαμε το καθιερωμένο στα μοναστήρια, λουκουμάκι και τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο. Δεν υπαρχουν λόγια για την φιλοξενία και την καθαριότητα της Μονής. Στη Μονή φτάσαμε στις 2:30 το μεσημέρι. Τακτοποιηθήκαμε και μας είπαν οι μοναχοί εκεί ότι το πρόγραμμα έχει Εσπερινό στις 15:30 στο Καθολικό. Έπειτα Παράκληση στη Παναγία την Πορταϊτισσα στο εκκλησάκι όπου φυλάσσεται η Θαυματουργή εικόνα. Στις 17:00 Τράπεζα, ή αλλιώς γεύμα βραδινό για τους επισκέπτες και κατόπιν Απόδειπνο. Με λίγα λόγια στις 6 το απόγευμα μπορούσαμε να ετοιμαστούμε για βραδινή ξεκούραση.
Στις 2:30 τα ξημερώματα χτύπαγε το τάλαντο. Ήταν η ώρα που ξεκινούσαν οι πρωινές ακολουθίες. Μεσονυκτικό, Όρθρος και Θεία Λειτουργία και ολοκληρώνονταν περίπου στις 6 το πρωί. Στις 9 το πρωί ήταν η ώρα του μεσημεριανού γεύματος στη Τράπεζα όπου γευματίζαμε όλοι μαζί, μοναχοί και επισκέπτες.
Τις τρεις περίπου ημέρες που παραμείναμε στο μοναστήρι, καταφέραμε να μιλήσουμε και με γέροντες της Μονής και με τον Ηγούμενο πνευματικά θέματα ή ακόμα και καθημερινά.
Λόγω του καιρού δεν καταφέραμε να βγούμε έξω από το κτήριο ή περιμετρικά της Μονής γιατί η βροχή δεν σταμάτησε καθόλου τις ημέρες εκείνες.
Ήταν υπέροχη όλη η επίσκεψη μας στο Άγιον Όρος. Από την ώρα που κατεβήκαμε στη Δάφνη, μέχρι την ώρα που πήραμε το πλοίο πάλι για Ουρανούπολη, ήταν όλα μοναδικά. Είδαμε εντυπωσιακά μέρη, τοπία, Μονές. Ανθρώπους απλούς, ήρεμους, πνευματικούς. Νιώσαμε οικία, και ημερήσαμε από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Προτείνουμε σε όποιον δεν έχει παέι ποτέ του να το το κάνει.
Τέλος, ολοκληρώνοντας τη περιγραφή έχουμε να πούμε το εξής:
Είδαμε Κορωπιώτες και στο Άγιον Όρον. Όχι έναν ή δύο, αλλά περισσότερους από 5.

Απολαύστε παρακάτω τις υπέροχες φωτογραφίες και για να τις δείτε μεγαλύτερες πατήσε πάνω στη κάθε μία.